Weeronline, Weerplaza, Weather Pro... allemaal werden ze angstvallig in de gaten gehouden in de dagen voor de finale, maar allemaal gaven ze hetzelfde mistroostige beeld. Er werd regen voorspeld, en veel ook! Het gevoel van geluk was dan ook groot toen 75 spelers om 11:15 uur het Nederlands Kampioenschap FootGolf aftrapten in een heerlijk zonnetje. 

In 18 flights mochten de spelers de 18 FootGolf holes spelen op de golfbaan van de Drentsche Golf & Country Club in Assen. Zaterdag was de baan al door een groot deel van deze spelers verkend, dus echte geheimen kende de baan niet meer. Maar de weersomstandigheden waren wel flink veranderd. Waar de baan zaterdag nog lekker droog was en het voornamelijk windstil bleef, daar had de nachtelijke regen 's nachts flink huisgehouden en maakte de stevige wind het spelen extra lastig. De spelers trokken zich er weinig van aan. Dit was de dag waar ze al lang naar uit hadden gekeken, dus vandaag moest het gebeuren!

In de afgelopen jaren moest iedereen maar afwachten met welke scores de (top)spelers binnen zouden komen. Dit jaar was het met de live scoring mogelijk om de ontwikkelingen per hole te volgen. Dit was leuk om te zien, maar het duurde even voordat je er conclusies aan kon verbinden. De par op de nieuw aangelegde 9 holes bleek heel erg scherp te staan, de “minnetjes” konden gepakt worden op de korte 9 holes. Maar na een paar uur tekende zich wel een ranglijst af. In de top van het klassement waren de nodige favorieten te vinden. Natuurlijk vonden we in dit rijtje een flink aantal WK-deelnemers terug: Björn Bulk, Jim Kuipers, Simon Wetzel, Danny Mostaard, Matthijs Voost, en Sam van Bracht zijn namen die je in de top van het klassement verwacht. Net als Andrew Dillissen trouwens, die niet de meeste vlieguren heeft gemaakt in het afgelopen jaar, maar als hij speelde was hij goed getuige topklasseringen in België en Engeland. Ook vandaag liet hij weer prachtige dingen zien. Maar ook een aantal relatieve nieuwkomers meldden zich bovenaan: Wesley van den Broek laat al een flinke tijd zien dat er rekening met hem gehouden moet worden en Michael Wilkes is eigenlijk al lang geen verrassing meer. Datzelfde gelft ook voor Daniel Smit die ook internationaal regelmatig goed presteert. Herman van de Keuken is ook geen opvallende naam in dit rijtje maar het feit dat hij tijdens de trainingsdag nog moest ondervinden of hij fit genoeg was, maakte zijn goede prestatie toch opvallend. De meest opvallende naam was toch die van Elroy Knol. Hij wist zich “via de achterdeur” van het sponsortoernooi te plaatsen, maar meldde zich brutaal in de top van het klassement. En hij hield dit vol tot het einde. Een knappe prestatie!

Los van de (constante) prestaties van deze topspelers was er nog meer te genieten op de golfbaan in Assen. Vermeldenswaardig waren bijvoorbeeld de eagle’s van Auke van der Wal en Patrick Witkamp op de lastige hole 5. Hetzelfde kunstje flikte Niels Bronkhorst als enige op hole 17. De laatste drie eagle’s waren te melden op hole 10, waar Jim Kuipers, Dave Hollanders en Martijn van der Zwet in twee schoten raak wisten te schieten over een lengte van 90 meter. Ten slotte was de prestatie van Randy Petrus en Sam van Bracht de moeite waard. Op de langste hole, hole 9 heeft een lengte van 386 meter, wisten zij met de wind vol in het gezicht toch de par van 6 te halen. Ondanks deze fraaie scores kon de witte Audi TT cabrio die bij hole 16 stond geparkeerd, weer mee terug naar de garage. Dit leuke speeltje kon voor een weekend gewonnen worden bij een hole in one, maar dat bleek op deze hole andermaal te lastig. 

Toen iedereen meer dan 15 holes had gespeeld, werd de samenstelling van de finale steeds duidelijker. De meeste favorieten wisten zich bij de finalisten te voegen. Voor een paar spelers werd het spannend. Spelers als Rudi Zaal, Collin Green, Dave Munnik, Johnny Melten en Guido Voorendt zaten dicht tegen de top 16 aan, maar moesten in spanning afwachten waar de ‘cut’ zou liggen. Uiteindelijk kwamen Dave, Johnny en Guido net tekort en hadden Rudi en Collin geluk. Zij mochten op basis van stroke index nog verder naar de finale. Laatstgenoemde had dubbel geluk omdat hij een plaatsje doorschoof vanwege het opgeven van Andrew Dillissen. Hij stond in alle tussenstanden bij de top 3 maar blesseerde zich een paar holes voor het einde. Hij maakte op zijn tandvlees de 18 holes nog vol, maar moest zich helaas afmelden voor de finale.

Naast het deelnemersveld van 60 geplaatste spelers meldden zich ook 15 oud profvoetballers voor de NK finale. Omdat de finale dit jaar voor het eerst in het noorden van het land plaatsvond, hadden de namen veelal een noordelijk tintje. De harten van de echte FC Groningen fans zullen sneller zijn gaan kloppen bij het zien van de deelnemerslijst waar onder andere de namen Martin Drent, Peter Hoekstra, Arjan Ebbinge, Paul Matthijs en Rob McDonald op stonden. Dat in dit deelnemersveld Marcel Peeper en Ignacio Tuhuteru bij de beteren hoorden, was geen verrassing. Zij spelen met regelmaat FootGolf en dat verschil laat zich merken. Knap was het dat Mark-Jan Fledderus goed bij kon blijven. Hij staat weliswaar bekend om een gave trap, maar speelde voor het eerst FootGolf.

Terwijl binnen de digitale live scores werden gecontroleerd aan de hand van de papieren scorekaarten, was het buiten gedaan met het mooie weer. Pluvius meldde zich en dat bleef hij ook tijdens de finale regelmatig doen. Daardoor werd de mooie buitenbar die hoofdponsor Heineken had geplaatst helaas wat weinig gebruikt. Voor de finalisten gold dat ze gewoon de baan op moesten, weer of geen weer. De spelers in flight 5 konden nauwelijks potten meer breken. Collin Green, Rudi Zaal en Klaas Weijers konden geen terreinwinst meer boeken. Sven Graas klom nog wel wat plaatsen, mede dankzij een schitterende birdie op hole 18. In flight 4 wisten Herman van de Keuken en Danny Mostaard door vier solide finale holes nog te klimmen in het klassement naar een 4e en gedeeld 6e plaats. Dat lukte Sam van Bracht en Michael Wilkes niet meer. In flight 3 werd het verschil gemaakt op de lastige laatste hole. Elroy Knol en Thijs wisten deze hole tot een goed einde te brengen en behielden hun klassering (gedeeld 6e), Matthijs Voost en Wesley van den Broek vonden het water op hun pad en zakten een paar plaatsen.

Toen was het tijd voor de twee finale flights, van de profspelers en van de FootGolf spelers. Bij de profs waren de kaarten voor de finale van vier holes eigenlijk al geschud. Marcel Peeper mocht met een voorsprong van 7 trappen de finale ingaan en kon de winst eigenlijk niet meer ontgaan. Ignacio Tuhuteru, Sieme Zijm en Mark-Jan Fledderus streden om de andere podiumplaatsen. Toch kwam laatstgenoemde nog dicht in de buurt van Marcel Peeper. Uiteindelijk was het verschil tussen de nummers 1 en 2 maar drie trappen. Ignacio Tuhuteru legde beslag op de derde plaats.

Ook in de finale flight van de FootGolfers waren er flinke verschillen. Björn Bulk startte met een score van -3. Hij zouhet al bijna gewonnen hebben als Jim Kuipers na zijn +5 op de lange holes geen baanrecord had gelopen op de korte holes (-5). Hij startte dus met par, Simon Wetzel en Daniel Smit beiden met +3. “Chasing Jim” in een achtervolgende rol, een positie van waaruit hij meerdere keren zijn kwaliteiten heeft bewezen. En ook vandaag lukte hem dat weer. De finale werd gespeeld op twee lange (8 en 9) en twee korte (17 en 18) holes. Op de eerste twee holes wist Jim direct twee schoten goed te maken. Zou hij het dan toch weer flikken? Björn wist dat zijn winst niet op de lange holes zou liggen, maar dat hij erg solide speelt op de korte holes. Wanneer hij het hoofd koel zu houden, zou één trap voorsprong voldoende moeten zijn. De birdie op hole 17 bewees zijn kwaliteit, maar ook Jim wist hier een birdie te noteren. Nog één hole te gaan, nog steeds één trap voorsprong. Op hole 18 stond de spelers een verrassing te wachten. De tee was verplaatst van de relatief eenvoudige plaats op de fairway naar een hele lastige positie aan de achterkant van een flinke waterpartij. Het betekende een mooie kans voor Jim om Björn flink onder druk te zetten. Hij kiest dan ook voor de meer risicovolle optie om het water in de lengte over te steken om zo een lange putt over te houden. De spanning is voelbaar als Jim zijn bal geconcentreerd neerlegt en zijn aanloop neemt. Waar veel spelers vanaf deze plaats de overkant niet wisten te halen, lukt dat Jim wel. Zijn bal ligt op de green, de druk op Björns schouders neemt toe! Björn kiest voor de veilige route met een kortere wateroversteek. Het gevaar is hier dat het vervolg wat lastiger is en dat blijkt ook: bij zijn approach moet Björn langs de grote bunker. Voor de derde trap houdt Björn een lastige putt over en Jim een makkelijke. Als Björn achter de bal staat, beseft hij: “Als ik deze putt maak, ben ik Nederlands kampioen!” Maar de bal rolt over het randje van de hole en rolt verder. Jim weet de stand gelijk te trekken waardoor de laatste hole nog een keer gespeeld moet worden. De spanning voor beide spelers wordt groot. De strategie herhaalt zich: Jim schiet ineens over het water, Björn neemt de route met de korte wateroversteek. Maar er is en verschil: waar Jims bal deze keer maar net de overkant haalt en in de bunker belandt, houdt Björn een mooie lijn over naar de hole. De kansen zijn gelijk verdeeld nu. Beide approaches zijn gelijk, beide spelers houden een putt van ca 5 meter over. Björn maakt deze keer geen fout. Hij maakt het karwei eenvoudig af en legt de druk nu volledig bij Jim. Als Jim zijn putt net langs de hole ziet rollen, mogen Björns armen de lucht in. Dit is de titel waar hij al heel lang op aasde. De Nederlandse titel is voor hem! Een zeer verdiende overwinning na een hele solide dag FootGolf.

{wgpicasapro 20160903nkfootgolf}

Weeronline, Weerplaza, Weather Pro... allemaal werden ze angstvallig in de gaten gehouden in de dagen voor de finale, maar allemaal gaven ze hetzelfde mistroostige beeld. Er werd regen voorspeld, en veel ook! Het gevoel van geluk was dan ook groot toen 75 spelers om 11:15 uur het Nederlands Kampioenschap FootGolf aftrapten in een heerlijk zonnetje. 

In 18 flights mochten de spelers de 18 FootGolf holes spelen op de golfbaan van de Drentsche Golf & Country Club in Assen. Zaterdag was de baan al door een groot deel van deze spelers verkend, dus echte geheimen kende de baan niet meer. Maar de weersomstandigheden waren wel flink veranderd. Waar de baan zaterdag nog lekker droog was en het voornamelijk windstil bleef, daar had de nachtelijke regen 's nachts flink huisgehouden en maakte de stevige wind het spelen extra lastig. De spelers trokken zich er weinig van aan. Dit was de dag waar ze al lang naar uit hadden gekeken, dus vandaag moest het gebeuren!

In de afgelopen jaren moest iedereen maar afwachten met welke scores de (top)spelers binnen zouden komen. Dit jaar was het met de live scoring mogelijk om de ontwikkelingen per hole te volgen. Dit was leuk om te zien, maar het duurde even voordat je er conclusies aan kon verbinden. De par op de nieuw aangelegde 9 holes bleek heel erg scherp te staan, de “minnetjes” konden gepakt worden op de korte 9 holes. Maar na een paar uur tekende zich wel een ranglijst af. In de top van het klassement waren de nodige favorieten te vinden. Natuurlijk vonden we in dit rijtje een flink aantal WK-deelnemers terug: Björn Bulk, Jim Kuipers, Simon Wetzel, Danny Mostaard, Matthijs Voost, en Sam van Bracht zijn namen die je in de top van het klassement verwacht. Net als Andrew Dillissen trouwens, die niet de meeste vlieguren heeft gemaakt in het afgelopen jaar, maar als hij speelde was hij goed getuige topklasseringen in België en Engeland. Ook vandaag liet hij weer prachtige dingen zien. Maar ook een aantal relatieve nieuwkomers meldden zich bovenaan: Wesley van den Broek laat al een flinke tijd zien dat er rekening met hem gehouden moet worden en Michael Wilkes is eigenlijk al lang geen verrassing meer. Datzelfde gelft ook voor Daniel Smit die ook internationaal regelmatig goed presteert. Herman van de Keuken is ook geen opvallende naam in dit rijtje maar het feit dat hij tijdens de trainingsdag nog moest ondervinden of hij fit genoeg was, maakte zijn goede prestatie toch opvallend. De meest opvallende naam was toch die van Elroy Knol. Hij wist zich “via de achterdeur” van het sponsortoernooi te plaatsen, maar meldde zich brutaal in de top van het klassement. En hij hield dit vol tot het einde. Een knappe prestatie!

Los van de (constante) prestaties van deze topspelers was er nog meer te genieten op de golfbaan in Assen. Vermeldenswaardig waren bijvoorbeeld de eagle’s van Auke van der Wal en Patrick Witkamp op de lastige hole 5. Hetzelfde kunstje flikte Niels Bronkhorst als enige op hole 17. De laatste drie eagle’s waren te melden op hole 10, waar Jim Kuipers, Dave Hollanders en Martijn van der Zwet in twee schoten raak wisten te schieten over een lengte van 90 meter. Ten slotte was de prestatie van Randy Petrus en Sam van Bracht de moeite waard. Op de langste hole, hole 9 heeft een lengte van 386 meter, wisten zij met de wind vol in het gezicht toch de par van 6 te halen. Ondanks deze fraaie scores kon de witte Audi TT cabrio die bij hole 16 stond geparkeerd, weer mee terug naar de garage. Dit leuke speeltje kon voor een weekend gewonnen worden bij een hole in one, maar dat bleek op deze hole andermaal te lastig. 

Toen iedereen meer dan 15 holes had gespeeld, werd de samenstelling van de finale steeds duidelijker. De meeste favorieten wisten zich bij de finalisten te voegen. Voor een paar spelers werd het spannend. Spelers als Rudi Zaal, Collin Green, Dave Munnik, Johnny Melten en Guido Voorendt zaten dicht tegen de top 16 aan, maar moesten in spanning afwachten waar de ‘cut’ zou liggen. Uiteindelijk kwamen Dave, Johnny en Guido net tekort en hadden Rudi en Collin geluk. Zij mochten op basis van stroke index nog verder naar de finale. Laatstgenoemde had dubbel geluk omdat hij een plaatsje doorschoof vanwege het opgeven van Andrew Dillissen. Hij stond in alle tussenstanden bij de top 3 maar blesseerde zich een paar holes voor het einde. Hij maakte op zijn tandvlees de 18 holes nog vol, maar moest zich helaas afmelden voor de finale.

Naast het deelnemersveld van 60 geplaatste spelers meldden zich ook 15 oud profvoetballers voor de NK finale. Omdat de finale dit jaar voor het eerst in het noorden van het land plaatsvond, hadden de namen veelal een noordelijk tintje. De harten van de echte FC Groningen fans zullen sneller zijn gaan kloppen bij het zien van de deelnemerslijst waar onder andere de namen Martin Drent, Peter Hoekstra, Arjan Ebbinge, Paul Matthijs en Rob McDonald op stonden. Dat in dit deelnemersveld Marcel Peeper en Ignacio Tuhuteru bij de beteren hoorden, was geen verrassing. Zij spelen met regelmaat FootGolf en dat verschil laat zich merken. Knap was het dat Mark-Jan Fledderus goed bij kon blijven. Hij staat weliswaar bekend om een gave trap, maar speelde voor het eerst FootGolf.

Terwijl binnen de digitale live scores werden gecontroleerd aan de hand van de papieren scorekaarten, was het buiten gedaan met het mooie weer. Pluvius meldde zich en dat bleef hij ook tijdens de finale regelmatig doen. Daardoor werd de mooie buitenbar die hoofdponsor Heineken had geplaatst helaas wat weinig gebruikt. Voor de finalisten gold dat ze gewoon de baan op moesten, weer of geen weer. De spelers in flight 5 konden nauwelijks potten meer breken. Collin Green, Rudi Zaal en Klaas Weijers konden geen terreinwinst meer boeken. Sven Graas klom nog wel wat plaatsen, mede dankzij een schitterende birdie op hole 18. In flight 4 wisten Herman van de Keuken en Danny Mostaard door vier solide finale holes nog te klimmen in het klassement naar een 4^e en gedeeld 6^e plaats. Dat lukte Sam van Bracht en Michael Wilkes niet meer. In flight 3 werd het verschil gemaakt op de lastige laatste hole. Elroy Knol en Thijs wisten deze hole tot een goed einde te brengen en behielden hun klassering (gedeeld 6^e), Matthijs Voost en Wesley van den Broek vonden het water op hun pad en zakten een paar plaatsen.

Toen was het tijd voor de twee finale flights, van de profspelers en van de FootGolf spelers. Bij de profs waren de kaarten voor de finale van vier holes eigenlijk al geschud. Marcel Peeper mocht met een voorsprong van 7 trappen de finale ingaan en kon de winst eigenlijk niet meer ontgaan. Ignacio Tuhuteru, Sieme Zijm en Mark-Jan Fledderus streden om de andere podiumplaatsen. Toch kwam laatstgenoemde nog dicht in de buurt van Marcel Peeper. Uiteindelijk was het verschil tussen de nummers 1 en 2 maar drie trappen. Ignacio Tuhuteru legde beslag op de derde plaats.

Ook in de finale flight van de FootGolfers waren er flinke verschillen. Björn Bulk startte met een score van -3. Hij zouhet al bijna gewonnen hebben als Jim Kuipers na zijn +5 op de lange holes geen baanrecord had gelopen op de korte holes (-5). Hij startte dus met par, Simon Wetzel en Daniel Smit beiden met +3. “Chasing Jim” in een achtervolgende rol, een positie van waaruit hij meerdere keren zijn kwaliteiten heeft bewezen. En ook vandaag lukte hem dat weer. De finale werd gespeeld op twee lange (8 en 9) en twee korte (17 en 18) holes. Op de eerste twee holes wist Jim direct twee schoten goed te maken. Zou hij het dan toch weer flikken? Björn wist dat zijn winst niet op de lange holes zou liggen, maar dat hij erg solide speelt op de korte holes. Wanneer hij het hoofd koel zu houden, zou één trap voorsprong voldoende moeten zijn. De birdie op hole 17 bewees zijn kwaliteit, maar ook Jim wist hier een birdie te noteren. Nog één hole te gaan, nog steeds één trap voorsprong. Op hole 18 stond de spelers een verrassing te wachten. De tee was verplaatst van de relatief eenvoudige plaats op de fairway naar een hele lastige positie aan de achterkant van een flinke waterpartij. Het betekende een mooie kans voor Jim om Björn flink onder druk te zetten. Hij kiest dan ook voor de meer risicovolle optie om het water in de lengte over te steken om zo een lange putt over te houden. De spanning is voelbaar als Jim zijn bal geconcentreerd neerlegt en zijn aanloop neemt. Waar veel spelers vanaf deze plaats de overkant niet wisten te halen, lukt dat Jim wel. Zijn bal ligt op de green, de druk op Björns schouders neemt toe! Björn kiest voor de veilige route met een kortere wateroversteek. Het gevaar is hier dat het vervolg wat lastiger is en dat blijkt ook: bij zijn approach moet Björn langs de grote bunker. Voor de derde trap houdt Björn een lastige putt over en Jim een makkelijke. Als Björn achter de bal staat, beseft hij: “Als ik deze putt maak, ben ik Nederlands kampioen!” Maar de bal rolt over het randje van de hole en rolt verder. Jim weet de stand gelijk te trekken waardoor de laatste hole nog een keer gespeeld moet worden. De spanning voor beide spelers wordt groot. De strategie herhaalt zich: Jim schiet ineens over het water, Björn neemt de route met de korte wateroversteek. Maar er is en verschil: waar Jims bal deze keer maar net de overkant haalt en in de bunker belandt, houdt Björn een mooie lijn over naar de hole. De kansen zijn gelijk verdeeld nu. Beide approaches zijn gelijk, beide spelers houden een putt van ca 5 meter over. Björn maakt deze keer geen fout. Hij maakt het karwei eenvoudig af en legt de druk nu volledig bij Jim. Als Jim zijn putt net langs de hole ziet rollen, mogen Björns armen de lucht in. Dit is de titel waar hij al heel lang op aasde. De Nederlandse titel is voor hem! Een zeer verdiende overwinning na een hele solide dag FootGolf.